The Bob Graham ronde deel 2

In 1932 vestigde de 42-jarige Bob Graham een fenomenaal record door 'in zijn pyjama en op turnpantoffels' maar liefst 42 bergtoppen af te tikken, allemaal in minder dan 24 uur. Dit over een afstand van ongeveer 66 mijl (106 km).

De meeste Bergen in The Lake District, Noordwest Engeland zijn natuurlijk van een kleiner kaliber dan de Alpenreuzen die we kennen in Frankrijk, Italië, Oostenrijk of Zwitserland maar omdat er dikwijls bijna naar zeeniveau afgedaald wordt kom je ook al makkelijk aan de nodige hoogtemeters. 

In die vervlogen dagen wilde men aantonen dat er in Engeland ook een waardig alternatief te vinden was voor de beklimming van de Mount Everest. Na 42 keer op en af te lopen, komt het aantal hoogtemeters namelijk in de buurt van een Everest beklimming. 

Daar kunnen je benen dan gerust nog een weekje van nagenieten.

The Bob Graham club, het reglement:

Tot op de dag van vandaag blijft The Bob Graham Round een uitdaging die tot de verbeelding spreekt. 

Er is een exclusief clubje van finishers (2713 leden, eind 2022) en de regels om toe te treden tot de club zijn vrij eenvoudig:

1. Kies zelf je dag en vertrekuur

2. Bepaal of je de ronde in wijzerzin of tegenwijzerzin aflegt 

3. Zoek de nodige lopers die bij voorkeur de route in estafette afleggen om jou te begeleiden naar succes. Zij dienen ook als getuige en noteren de tijd op elk van de 42 bergtoppen. 

4. Start! Je hebt maximum 23 uur en 59 minuten de tijd.

Vertrek en aankomst zijn in Keswick, een gezellig dorpje in het Engelse Lake District.

Hoewel de regels vrij eenvoudig zijn en de afstand voor een geoefende ultraloper redelijk meevalt, slaagt slechts een derde van de pogingen met succes. Het moeilijke terrein, de weersomstandigheden, navigatie en een op proef gestelde wilskracht dragen allemaal bij aan de uitdaging.

De Voorbereiding 

Toen ik jaren geleden voor het eerst van de ronde hoorde, was mijn interesse meteen gewekt. In 2008 had ik met de fiets al een stukje van de streek ontdekt (coast 2 coast route van west naar oost) en was dan ook meteen in de ban van het mooie landschap, de ruwe Fells, de ontelbare schapen, het uitdagende weer en ‘outdoor’ uitstraling.

Mei 2019, met Sam (mijn broer, mede Fell Runner en oprichter van Trail Trash) reizen we naar Cumbria om een eerste keer de Bob Graham Round te verkennen. Een jaar of twee voordien hadden we al eens een paar dagen in de streek rondgelopen. Nu was het de bedoeling de ronde op te splitsen in 4 delen en om elke dag al lopend een stukje  te bestuderen. 

Tijdens een officiële poging verdeel je de ronde in 5 delen. Vier keer steek je de straat over naar een volgend gebied en daar heb je de kans om een bevoorrading te plaatsen, van begeleidende lopers te wisselen en krijgen de meegereisde supporters de kans je van dichtbij in actie te zien. 

Al snel hadden we door dat je onderweg behoorlijk op de proef wordt gesteld. Het terrein is op vele plaatsen heel moeilijk beloopbaar: van moerassige ondergrond, diepe modder, rotsen en losse stenen tot steile hellingen en gladde, bijna rechte afdalingen.

En dan heb je nog het weer. Altijd onvoorspelbaar. Bij regen is er meestal veel wind en minimale zichtbaarheid. Bij zon is het dan enorm warm en er zijn nergens bomen die wat schaduw kunnen bieden. 

Om zo weinig mogelijk tijd te verliezen met navigeren (er is nergens bewegwijzering) kan je dan ook best beroep doen op locals en mensen die de streek door en door kennen. 

Tijdens onze voorbereiding en het maken van onze plannen konden we gelukkig terecht bij Dave en Jane, de ouders van een bevriend koppel. Dave is opgegroeid in de Fells, we krijgen dan ook steeds onschatbare ‘inside information’, luisteren naar lokale mythes en worden als gast steeds als twee koningskinderen behandeld.

De Eerste Hindernis

De motivatie was er, onze kennis van de route, cultuur en traditie werd groter. We konden eindelijk beginnen met de planning. Een jaar later, in 2020, zouden we een poging wagen. Maar toen kwam Covid...

Omdat Sam in 2022 voor de eerste keer vader was geworden en (zoals een echte Belg) met verbouwingen bezig was, werd beslist om nog een jaartje te wachten.

De Draad Weer Oppakken

Mijn goede vriend Jamie uit Sheffield had inmiddels met succes de Bob Graham Round in een fantastische tijd afgelegd, ook zijn broer en veel van hun loopvrienden hadden ervaring op het terrein. Applausje voor Jamie, onze fantastische coördinator van het lopers team!

Toen ook Simon G. (Simon, Jamie en ik kennen elkaar van de Everest Marathon in Nepal -> Check Motivated by Movement ep. 5) het nieuws vernam, aarzelde hij geen moment om samen met zijn vriendin Louise vanuit Denemarken af te reizen, om ons te vergezellen en hulp te bieden waar nodig.

Na opnieuw enkele dagen in mei naar Cumbria af te reizen om te trainen en de route verder te verkennen (in verdacht mooi, prachtig, zonnig weer), begonnen we lopers te zoeken en stelden we een team samen.

Gelukkig konden we rekenen op Carrie, die met haar organisatorisch talent de logistiek op zich nam. Er werd een super team gevormd van tien begeleidende lopers, zeven leden van de crew, kleine Nestor (zoontje van Sam en Hanna), Sam en ik. Tegen vrijdagochtend, 21 juli,  wist iedereen wat te doen en wanneer waar te zijn. Nu nog alle bevoorrading regelen, loopoutfit(s) klaarleggen en vroeg bedje in. 

De Grote Dag

22 juli 2023, 2.15 uur; Opstaan

Na een korte nacht liggen woelen van opwinding is het tijd om op te staan. Als ik naar buiten kijk, zie ik enkel een zwart vierkant. De regen valt ook met bakken uit de lucht; het belooft een leuke dag te worden. De term ‘Flandrien’ kennen ze hier niet echt maar de meeste Fell Runners zijn Flandriens in hart en nieren.

22 juli 2023, 3.52 uur; Klaar aan de Start 

Moot Hall Keswick. Nog 8 minuten vooraleer we vertrekken. Ollie en Craig hebben de vroege shift. Het eerste deel van de route tot Threlkeld, ook wel de 'Leg 1' genoemd, is bijna 20 kilometer lang en telt 1562 hoogtemeters. De sfeer is ontspannen, de regen wat geminderd. Het is geen wedstrijd, we kunnen vertrekken wanneer we willen, toch willen we vasthouden aan het schema dat we zelf vooropgesteld hebben. Ons doel is de ronde uit te lopen in 22,5 uur. Dit geeft toch een beetje extra ruimte en maakt de gemiddelde snelheid niet te verschroeiend. 

22 juli 2023, 4 uur; Leg 1 Keswick - Threlkeld

Daar gaan we dan. Sam en ik raken de trapleuning aan van de legendarische Moot Hall en we zijn vertrokken. Onze benen voelen goed. Craig doet zijn job op een fantastische manier. Hij leidt ons zonder moeite Keswick uit, houdt ons minutieus op schema en ook na de eerste beklimming vindt hij de beste weg door het met varens dichtgegroeide pad. Ollie is ook van grote waarde, hij loopt achter Sam en mij en zorgt ervoor dat we als groep de eerste drie toppen kunnen afvinken.

De sfeer zit er goed in, er worden verhalen verteld en mopjes gemaakt. Toch blijft de focus er, het is immers nog een hele dag te gaan. Zuinig zijn met de energie en niet te veel risico's nemen.

22 juli 2023, 7.10u; Drama!

Blencathra, Doddick Fell, een vrij steile afdaling van 600m tot bij het eerste checkpunt. We zijn nog maar net begonnen met afdalen en ik hoor iemand roepen achter mij. Wanneer ik me omdraai, zie ik Sam op de grond liggen. ‘Ik heb mijn enkel verstuikt!’

Nu heb ik in mijn leven ook al wat enkels verstuikt maar dit zag er toch wat anders uit. Sams rechtervoet stond niet meer mooi onder zijn lichaam en van verder lopen zou geen sprake zijn. 

Al snel spookte door mijn hoofd: hoe gaan we Sam hier veilig wegkrijgen? Hoe kunnen we hem warm houden? Hij kan in shock raken.. Wat nu gedaan?

Sam zelf bleef er, gezien de situatie, heel kalm bij en gaf in een eerste reactie de dappere suggestie om de overige 400 meter op zijn achterwerk af te dalen. Hij zat meer te piekeren over het schilderen van de muren in hun nieuwe woonst dan over wat er nu moest gebeuren. 

Gelukkig dragen de meeste Fell- en Traillopers een thermisch deken bij zich.Mountain Rescue werd gecontacteerd, Sam werd volledig ingepakt en na even overleggen werd beslist om Ollie bij Sam achter te laten. Craig zou samen met mij verder naar beneden lopen om warme en droge kleren te halen.
Vele gedachten spookten door mijn hoofd. Had ik beter zelf bij Sam gebleven? Zet ik mijn ronde verder? Ga ik mij mentaal nog kunnen opladen?
Na even overleggen met Carrie werd al snel duidelijk dat doorzetten de juiste beslissing was.

22 juli 2023, 7.55u; Leg 2 Threlkeld - Dunmail Raise

Simon G., mijn Deense vriend van de Everest Marathon stond klaar met Simon M., een meester in navigatie en met nieuwe moed begonnen we aan Leg 2.

Het deed deugd om iemand bij me te hebben die ik toch wat ken. Simon stelde me gerust en nam zonder moeite het aangename tempo van Craig over. 

Ook al was er veel wind en nattigheid, er waren stevige kuitenbijters zoals Clough Head en Fairfield, mijn benen voelden nog steeds fris en ik was nog steeds mooi op schema.

Ik had zelfs wat verloren tijd goed gemaakt.

22 juli 2023, 12.20u; Leg 3 Dunmail Raise - Wasdale

Toen ik bij onze tweede bevoorrading aankwam kreeg ik weer een positieve boost, Jamie stond klaar om het over te nemen, samen met zijn broer (nog een) Simon (ik vind dit niet uit :) en Stu (een échte Bob Graham legende, die maar liefst 2 keer de ronde achter elkaar heeft gelopen!). Een beter team had ik me niet kunnen wensen, was Sam er maar bij.

Goed nieuws ook van Sam, Mountain Rescue heeft fenomenaal werk geleverd (zie artikel). Ik zag een foto van een glimlachende Sam in het ziekenhuis te Carlisle waar zijn enkel werd rechtgezet en de nodige X-ray foto’s genomen werden. Hij mocht vandaag nog (voorlopig) het ziekenhuis verlaten. Grappig weetje - de dokter van dienst had 20 jaar geleden een succesvolle Bob Graham ronde gelopen.

Evenals een groot aantal van de helden van het Mountain Rescue team hebben in het verleden een mooie prestatie op de ronde neergezet. Dit schepte meteen een band :)

22 juli 2023, 16.45u; Leg 3, Afdaling naar Seathwaite

Vol nieuwe moed begon ik aan de klim van Leg 3.

Eenmaal boven werd het wat vlakker en klaarde het ook wat op. Alles ging goed tot...

ik over een stomme steen struikelde. In een geslaagde poging om niet tegen de grond te knallen, liep ik een scheurtje op in mijn hamstring. Normaal gezien zou zo eens struikelen helemaal geen gevolg hebben; hoe langer de afstand, hoe groter de kans dat je je voet eens niet hoog genoeg opheft. 

Helaas was ik net (of nog net niet) hersteld van een verrekking in dezelfde spier. 

Lopen werd te pijnlijk. Wandelen ging nog wel, klimmen ook. Tegen een trager tempo bleven we piek na piek afvinken. De goed gemaakte tijd werd al snel verloren waardoor binnen de 24 uur eindigen al gauw onmogelijk werd. Om de schade te beperken en mezelf en de anderen niet in gevaar te brengen, werd wijselijk besloten de ronde te beëindigen en via een andere vallei af te dalen tot de bewoonde wereld.

Toch zijn er ook heel wat positieve kanten aan het verhaal. Het was een heel avontuur; we hebben de route weer een beetje beter leren kennen. Met Sams enkel komt het uiteindelijk wel goed (fingers crossed). We hebben er ook een hoop nieuwe loopvrienden bij en we halen zelfs BBC news. 

Bij deze bedank ik ook alle crew en medewerkers. Zonder jullie steun zouden we zelfs niet vertrekken. Thanks Carrie, Hanna, Dave & Jane, Simon G. & Louise, Guy & Sarah, Jamie, Simon R., Simon M., Craig, Stu, Ollie, Jake, Chris en Alex. Special thanks to Keswick Mountain Rescue. ‘Life is what you guys train for’!

We zijn nog niet klaar met de Bob Graham round. To be continued….